مقایسه تأثیر کاربرد موضعی ژل اسید‏فسفریک فلوراید بر میزان خشونت سطحی دو نوع فیشور‏سیلانت و یک نوع کامپوزیت قابل جریان

مقدمه: کاربرد فلوراید و فیشور‏سیلانت در پیشگیری از پوسیدگی دندان‏های کودکان اهمیت دارند. بررسی‏ها بیانگر اثرات ترکیبات دارای فلوراید، به ویژه ژل اسید‏فسفریک فلوراید (APF) بر مواد ترمیم‏‏کننده دندان است. هدف از این پژوهش، بررسی اثر کاربرد پیاپی ژل فلوراید APF 23/1% بر خشونت سطحی دو نوع سیلانت رزینی بدون فیلر و فیلردار و یک نوع کامپوزیت قابل جریان می‏باشد. مواد و روش‏ها: در این بررسی تجربی، 81 عدد دیسک از دو نوع سیلانت رزینی بدون فیلر (Fissurit F, Voco) و فیلردار (Fissurit FX, Voco) و یک نوع کامپوزیت قابل جریان (Arabesk Flow, Voco) در مولد مخصوص پلیمری آماده گردید. نمونه‏های بالا، هر یک به سه گروه 9 تایی تقسیم شدند. در گروه های شاهد (گروه 1 ، 4 و 7) ژل APF بر سطح نمونه‏ها استفاده نگردید. در گروه‏های 2 ، 5 و 8، ژل فلوراید یک بار و به مدت 4 دقیقه بر روی سطح نمونه‏ها قرار گرفت و در گروه‏های 3 ، 6 و 9 شش بار ژل APF استفاده شد (هر بار به مدت 4 دقیقه). سپس نمونه‏ها در آب مقطر قرار گرفتند. خشونت سطحی نمونه‏ها با استفاده از دستگاه پروفایل‏متر بررسی شد. برای واکاوی آماری داده‏ها از آزمون آنالیز واریانس دوطرفه (2-Way ANOVA) و توکی استفاده گردید. یافته‏ها: نوع ماده مصرفی (فیشورسیلانت رزینی بدون فیلر، فیشور‏سیلانت رزینی فیلردار و کامپوزیت قابل جریان) بر مقدار خشونت سطحی موثر بود و تفاوت بین سه ماده از لحاظ آماری معنی‏دار بود (001/0P). نتیجه گیری: هر سه ماده سیلانت رزینی بدون فیلر، سیلانت رزینی حاوی فیلر و کامپوزیت قابل جریان، در برابر اثرات مخرب ژل APF مقاوم بودند و خشونت سطحی چندانی در آن‏ها ایجاد نشد.